به گروه‌های اول ایشان «عاد اول» گفته شده و ارم و ایشان به نام جدشان نامیده شدند و به گروه‌های بعدی ایشان «عاد اخیر» گفته شد.

 1. ایشان بیابان نشین‌هایی دارای ستون (خیمه) بودند.

2. یا انسان‌های قد بلندی بودند که اندازه‌ی آنها به ستون تشبیه شده است و از همین باب گفتار عرب است: رجل معمد و عمدان؛ زمانیکه قد بلند باشند.

3. دارای ساختمان‌های بلند بودند.

آن‌شهرها دارای ستون‌ها بودند.

آیه 7 در تفسیر کشاف: شأن نزول

عاد دو پسر داشت: شداد و شدید، هر دو پادشاه شدند و سلطه یافتند.

سپس شدید مرد و امر پادشاهی و سلطنت دنیا تنها برای شداد ماند و نهصد سال عمر کرد و پادشاهان به او نزدیک شدند، او ذکر بهشت را شنید و گفت: مثل آن را بنا کنید.

إرم را در بخشی از صحراهای عدن در سیصد سال ساختند آن شهر بزرگی بود که قصرهای آن از طلا و نقره بود، و ستون‌های آن از زبرجد و یاقوت بود و در آن انواع درختها و نهرهای جاری بود، وقتیکه ساختن آن شهر تمام شد با اهالی مملکتش به سوی آن شهر حرکت کرد، وقتی که به اندازه‌ی یک شبانه روز تا آن شهر مانده بود، خداوند صیحه‌ای از آسمان بر ایشان فرستاد و ایشان هلاک شدند.

از عبدالله بن قلاب?: او در پی شتر گم‌شده‌اش از شهر بیرون رفت و بر آن شهر واقع شد، هر آنچه توانست از آن برداشت، سپس خبر آن به معاویه رسید، معاویه او را احضار کرد و او داستان خود را برای معاویه تعریف کرد، معاویه شخصی را به سوی کعب فرستاد، کعب گفت: آن داستان إرم ذات العماد است، و به زودی در زمان تو مردی از مسلمانان که سرخ‌روی اندک مایل به زردی که بر ابرویش یک خال و بر پشتش یک خال است، به دنبال شترش می‌رود، سپس روی خود را چرخاند و ابن قلاب? را دید و گفت: این به خدا قسم همان مرد است.

بلندی هر کدام از مردان ایشان چهار صد ذراع بود، یک صخره و سنگ بزرگ را بر می‌داشتند و حمل می‌کردند و بر قبیله‌ای می‌افکندند و ایشان را هلاک می‌کردند

لم یَخلُق مثلها: یعنی خدا مثل آن را خلق نکرده است. (ابن زبیر)

1. به دلیل فراوانی سربازانشان و خیمه‌هایی که هنگام فرود آمدن می‌زدند.

2. یا به دلیل اینکه با میخ‌ها شکنجه می‌دادند، همان طور که (فرعون)  با آرایشگر آسیه و آسیه انجام داد.